Stockholm’ün Gülü

Duyarlılığı kabullendiği yılı yaşlandırdı kaleminde
Şiirsel kokan aşkların ardı arkası kesilmiyordu
Hırsla vahşetin bileğine sarıldığını bilenlere
Okunu yayından kaydırdı
Çeşmesi dudaklarından şarap çalıyordu
Çırpınan damarlarına onun kokusunu, açlığını sığdıramıyordu
Garip bir sevgiye göğsünü araladı
Bir tren her eserinde gözlerini kamaştırıyordu
Boğazında düğümlenen aşk şarkıları
Temennilere galip geldi
Canı Stockholm´lü sohbetlerde zırhını takınırken
Özlediği Don Juan mizahına yapışmaktı
Gönlünün değirmeni kellesine un üretirdi