Divan

Nihân ettim Kelâmım; gerçi ma’nâ âşikâr oldu Söz oldu perde-î hüsnün: o perde vasf-i yâr oldu Nikaab ender nikaab olsa, Kelâm Hakk’ı eder ifşâ Nihân û âşikâr ammâ, söz oldu; söz medâr oldu O söz, goncâ gül oldu "Küntü Kenzen"sırrını açdı Bu söz cân içre cân oldu; gül açdı; gül_izâr oldu